Открытие: 30 октября, 18.30
Доступна: до 13 ноября 2014 года
Место: галерея НФК «Мінск», (г. Минск, ул. Козлова, 2, вход со двора)
Выдержка из статьи Инны Снежковой:
«Пешкаўцы - вёска ў Лынтупскім сельсавеце за 50 км ад райцэнтра. На першы погляд, яна мала адрозніваецца ад іншых: ціхая, немнагалюдная, састарэлая… Але варта аднойчы пабываць у Пешкаўцах, каб зразумець: тут, ва ўлонні надзвычай маляўнічай прыроды жывуць асаблівыя людзі, да якіх хочацца вяртацца зноў і зноў.Першае, што здзіўляе ў вёсцы, — гэта дарожны знак. Яго можна смела пераносіць у музей — такім даўнім ён выглядае. Няўжо Пешкаўцы настолькі схаваныя ад «цывілізацыі», што нават дарожныя службы іх «адшукаць» не могуць?Заязджаем за знак і разумеем, што тут сапраўды забытае і не кранутае чалавекам, дык гэта прырода. На ўездзе — невялікае, але надзвычай маляўнічае азярцо, якое люструе буйства асенніх фарбаў. У вёсцы нікога не відаць. Навокал — нязвыклая пасля гарадской «двіжухі» цішыня. Пустату вуліцы і некалькіх шэрых, «спісаных» з жыцця дамоў, прыхарошвае восень. Векавыя клёны, якія абапал дарогі цягнуцца праз усю вёску, паскідвалі большую частку свайго яркага ўбрання. Росквіт застаўся ў мінулым.Ад думак «прабуджае» працяглы аўтамабільны сігнал. Трайны гудок абвяшчае: прыйшла аўталаўка. З розных бакоў пачынаюць няспешна падцягвацца вяскоўцы. Пры сустрэчы ўсміхаюцца, жартуюць, дзеляцца навінамі. Адчуваецца: гэта адна сям'я.У размове пешкаўцы гэту думку пацвярджаюць. Прызнаюцца, што дружнасцю вёска славілася заўсёды. Цяпер, калі амаль усе вяскоўцы жывуць па адным, сяброўскія адносіны асабліва важныя».Данный фотопроект является продолжением показанного ранее фотопроекта «Старики вы мои, старики…».
Обсудить на форуме zнята
