На выставе можна пабачыць фатаграфii вядомых беларускiх фатографаў Альберта Цэхановiча, Андрэя Васкрасенскага, Марыi Банэ i Вольгi Сяргеевай, звязаных праз сроднiкаў з Любчанскiм краем, i фатографа-аматара з вёскi Нянькава Iвана Ігнацьевіча Камара. Усе творы выкананы с выкарытаннем аўтарскiх фатаграфiчных тэхнiк.
Сваеасаблiвым цэнтрам, вакол якога будуецца экспазiцыя, з’яўляецца ўмоўны Дом фатографа, дзе на манiторы можна ўбачыць фрагменты фотаспадчыны Савы Сiўко, а на сценах i па-за сценамi гледача сустракаюць тэмы i персанажы аўтарскiх серый. Серыя жанравых здымкаў Альберта Цэхановiча «Людзi i час» створана под уплывам экспедыцыйных падарожжаў па Любчанскаму краю ў пошуках сведкаў жыцця i працы фатографа Савы Сiўко. Другая серыя прадстаўляе партрэты нашчадкаў герояў фотаздымкаў Савы Сiўко, зробленыя на фатаграфiчным фоне, адрэстаўраваным на сродкі гранта Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь мастаком-рэстаўратарам музея Юліяй Дранец.
Альберт Цэхановiч, Партрэт Юсцiны Ермак
Пад час экспедыцыйных вандровак адбылося шмат цiкавых сустрэч з вельмi каларытнымi i незвычайнымi людзьмi рознага, часам вельмi сталага ўзросту. Усiх iх яднае шчырасць, любоў да жыцця, неабыякавасць да свайго рода i края, цiкаўнасць як да гiсторыi, так i да сучаснасцi. Напрыклад, высветлiлася, што 98-гадовы жыхар вёскі Нянькава Іван Ігнацьевіч Камар на працягу дваццацi гадоў, з 1958 па 1979, фатаграфаваў жыхароў роднага краю. Такiм чынам, у гiсторыi беларускай фатаграфii з’явiлася яшчэ адно iмя. На выставе ён прадстаўлены серыей аўтапартрэтаў (па-сучаснаму сэлфi) i фатаграфiямi сроднiкаў i аднавяскоўцаў з маленства да сталасцi, якiя складаюць серыю пад умоўнай назвай «Стужка жыцця». Яна ў метафарычнай форме адлюстроўвае плынь чалавечага жыцця ад нараджэння да скону.
Іван Ігнацьевіч Камар, Аутапартрэт 1960
Андрэй Васкрасенскi, «Сямейны альбом»
Тэма твораў Марыi Банэ «Мая рака» звязана з Нёманам i памяццю. Серыя выканана ў тэхніцы цыянатыпіі - колеру неба, які падае на паверхню рачных вод. На берагах Нёмана пакаленне за пакаленнем нараджаліся і жылі продкі Марыi, асаблівыя «рачныя» людзі, у кожным з якіх жыве дух ракі. Працуючы над тэмай, яна своеасаблiва пераасэнсавала i аб’яднла ў адной мастацкай прасторы ўласныя дзiцячыя ўспамiны, “дарослы” вопыт i архiўныя фотаздымкi. Рака - правадыр, сувязь сям'і ў часе, у ліхалецце. Дакранаючыся яе, аўтар дакранаецца мінулага, будучыні і адчувае сучаснасць ва ўсёй паўнаце.
Марыя Банэ, «Мая Рака»
Сённяшнi выгляд мясцiн, якiя фатаграфаваў Сава Сiўко – панарама Любчы, Крыж Пуслоўскiх i царква ў вёсцы Лаурышэва – прадстаўляюць творы Вольгi Сяргеевай.
Адмыслова для выставы была створана мадэль самалёта – копiя тых, з якiмi мы бачым хлопчыкаў на школьных здымках Савы Сiўко 1930гг. Яе зрабiў 12-цiгадовы вучань гiмназii №75 г. Мiнска Уладзiслаў Шкадун. Гэты самалёт, як i ўзроставы дыяпазон удзельнiкаў выставы (ад дванаццацi да дзевяноста васьмi гадоў), сiмвалiзуе повязь часу i пакаленняў, мiнулага, сучаснага i будучага.
Улад Шкадун, Мадэль самалёту
Па матэрыялах музейных экспедыцый адмыслова для гэтага выставачнага праекта быў створаны дакументальны фiльм «Сава Сіўко. Фатограф Любчанскага краю» (рэжысёр і аператар Андрэй Васкрасенскі).
Куратар Альберт Цехановіч,